Przepisy

Wegańskie wiosenne sushi sprawdzi się jako lekka przystawka na wielkanocnym stole. Do ryżu dodałam trochę czarnej soli Kala Namak, by nadać jajeczny smak, ale można pominąć ten składnik, jeśli nie używasz czarnej soli w swojej kuchni. Wiosenne sushi podawaj koniecznie z sosem chrzanowym, który jest idealnym dopełnieniem kompozycji smaków. Zamiast rzeżuchy możesz użyć natki pietruszki, szczypiorku lub ulubionych kiełków. Polecam w tym zestawieniu składników kiełki rzodkiewki lub lucerny.

Kuchnia indyjska jest chyba najbardziej aromatyczną kuchnią jaką znam. Cenię ją sobie zwłaszcza zimą, gdyż do przyrządzania potraw indyjskich stosuje się dużą ilość rozgrzewających przypraw. W skład poniższej potrawy wchodzi dość ostra mieszanka przypraw tandoori masala. Można kupić gotową mieszankę lub przygotować ją samodzielnie według własnych upodobań.

Przepis na moją mieszankę tandoori masala znajdziesz tutaj.

Sezon dyniowy trwa nadal nie tylko na naszym blogu. Dotychczas królowała tu głównie dynia hokkaido, jednak czas na kulinarne eksperymenty z inną odmianą dyni. Dzisiaj prezentuję przepis na faszerowaną dynię piżmową. Jest to jedno z tych dań, które powstały z lodówkowych resztek i jak zwykle okazuje się, że takie powstałe spontanicznie potrawy są najpyszniejsze :)

Z jednej dyni piżmowej udało mi się wyczarować 2 dania: obiad i deser - lody pomarańczowe.

Dynia jest jednym z moich ulubionych warzyw, więc często eksperymentuję z jej udziałem. Dzisiaj prezentuję sushi z pieczoną dynią hokkaido. Według mnie dobrze sprawdzi się tu sos sojowy o obniżonej zawartości soli, choć jak wiadomo różne są preferencje smakowe. Dla mnie osobiście sos sojowy nie może być zbyt słony, gdyż taki właśnie sos potrafi zdominować smak sushi, a tego raczej byśmy nie chcieli.

Pora rozpocząć kulinarny sezon na szparagi! Są one nie tylko smaczne, ale również bardzo zdrowe, dlatego warto spożywać je w większej ilości w sezonie szparagowym, który trwa niestety zbyt krótko. Szparagi są niskokaloryczne, wykazują właściwości antynowotworowe oraz są źródłem wielu witamin i składników mineralnych. Kwas foliowy, witaminy C, E, A, potas, fosfor, wapń to tylko niektóre z nich.

Do przygotowania risotto użyłam dużą ilość świeżych ziół, ale można także użyć suszonych, polecam zioła prowansalskie, które świetnie tutaj pasują.

Risotto ze szparagami polecam na obiad lub kolację.

Kolejna propozycja bowla vel michy mocy, tym razem z pieczonym tofu i sosem mango. Tofu można usmażyć, by podnieść walory smakowe, jednak bez smażenia też jest ok i na pewno bardziej zdrowo.

Polecam także michę mocy z pieczoną cieciorką oraz bowl z tempehowymi szaszłykami.

Micha mocy to mój sposób na siebie, by jeść większą ilość surowych warzyw. Trudno jest sięgnąć tak po prostu tylko po marchewkę czy zieleninkę i zajadać ze smakiem, a w towarzystwie innych składników z sosem jogurtowym, dressingiem lub po prostu z oliwą i sokiem z cytryny jest to o wiele łatwiejsze i przyjemniejsze dla kubków smakowych.

Micha mocy czy też Buddha Bowl swym wyglądem ma przypominać okrągły brzuszek Buddhy, ma być sycąca i uszczęśliwiać. Komponuje się ją według pewnych zasad, jednak ja osobiście nie trzymam się ich kurczowo. Jako pełnowartościowy posiłek micha mocy zawiera komponentę białkową i węglowodanową, warzywa w różnej postaci (pieczone, surowe, blanszowane), owoce i zdrowe tłuszcze w określonych proporcjach. Procentowy udział poszczególnych składników przedstawia się następująco: białko powinno stanowić ok. 20%, węglowodany ok. 20%, warzywa ok. 20%, zdrowe tłuszcze ok. 15%, zielenina (warzywa liściaste) ok. 10%, owoce ok. 10%, dodatki (np. kiełki) ok. 5%.

Micha mocy to także świetna okazja kulinarna na urozmaicenie posiłków, gdyż można ją komponować na wiele różnych sposobów wybierając takie składniki z poszczególnych grup, które najbardziej lubimy. Poniżej moja propozycja.

Świąteczne sushi z warzywami jak do ryby po grecku zagości w tym roku po raz pierwszy na naszym wigilijnym stole. To smakowite połączenie kuchni japońskiej oraz polskiej doskonale sprawdzi się jako lekka przystawka, która, mam nadzieję, przypadnie do gustu wielu z Was. Polecam nie tylko na święta i życzę smacznego.

Chili sin carne, czyli chili bez mięsa, za to z dynią – jest pyszne i aromatyczne, bardzo popularne w krajach hiszpańskojęzycznych. Świeżości nadadzą tej potrawie świeża kolendra (albo natka pietruszki, jeżeli nie przepadasz za kolendrą), no i oczywiście limonka.

Jeśli chcemy przyspieszyć realizację przepisu, dodajmy pulpę lub passatę pomidorową zamiast świeżych pomidorów. Chili sin carne zajadamy z ryżem lub kromką chleba. Kasza będzie również świetnie tutaj pasować.

Kuchnia indyjska jest, obok kuchni polskiej, moją ulubioną kuchnią, którą poznaję z wielkim apetytem. Cenię ją przede wszystkim za aromatyczne przyprawy tj. garam masalę, imbir, kolendrę, kurkumę, kminek indyjski, a w szczególności za kardamon, który należy do moich ulubionych przypraw i dodaję go często nawet do kawy orkiszowej, no i oczywiście do kawy według pięciu smaków. Asafetida świetnie zastępuje czosnek i cebulkę, co jest dobrą wiadomością dla tych, którzy z oczywistych względów nie przepadają za krojeniem cebuli.

Mam nadzieję, że podzielicie mój entuzjazm do indyjskich smaków. W planach mam poznawanie indyjskich klimatów kulinarnych oraz chciałabym zamieścić na blogu więcej potraw inspirowanych tą kuchnią. Poza tym planuję zaopatrzyć się w końcu w czarny kardamon, którego nie miałam przyjemności jeszcze spróbować, chyba że był częścią składową jakiegoś zamówionego przez mnie dania w indyjskiej restauracji, ale nie miałam o tym zielonego pojęcia ...

Z ryżem, makaronem, czy z ziemniakami – pomidorówka to bez wątpienia bardzo polska zupa, za którą przepadają chyba wszyscy. Na pierwszy rzut oka zwyczajna i banalna, ale nic nie stoi na przeszkodzie, by nadać jej odrobinę wyjątkowości i uczynić nieco wykwintniejszą. Wystarczy kilka drobnych zabiegów kulinarnych, aby nasza swojska pomidorowa przepoczwarzyła się w iście królewski krem pomidorowy z orzeźwiającym twistem cytrynowo-imbirowym.

Posypkę z cieciorki można podpiec w piekarniku lub podsmażyć na patelni, co zajmuje mniej czasu – ja zdecydowałam się na zdrowszą opcję.

W weekend, kiedy mamy więcej czasu, można przygotować danie bardziej czasochłonne. U mnie były to dziś wegańskie gołąbki paprykowe. Zaletą przygotowania gołąbków jest ich ilość, dzięki której możemy mieć kilka obiadów.

Gołąbki gotuję rzadko, ale bardzo chętnie, gdyż są dla mnie pyszną potrawą z dzieciństwa przyrządzaną bardzo często przez moją babcię, więc mają dla mnie kulinarną wartość sentymentalną. Babcia co prawda przygotowywała je tradycyjnie po polsku z mięsem mielonym, jednak moja propozycja jest równie smaczna, natomiast białko zwierzęce zastąpiłam białkiem roślinnym w postaci żółtej soczewicy.

Po raz pierwszy z wegańską michą czyli Buddha bowl zetknęłam się w warszawskim Wegeguru i od razu zachwyciła mnie różnorodność smaków, kolorów i tekstur oraz wyśmienita kombucha (śliwkowa wg mnie jest the best). Zainspirowana przepyszną kuchnią tej restauracji opracowałam własną michę rozmaitości. Myślę, że nie ostatnią. W rolach głównych tempeh jako komponenta białkowa, ryż jako komponenta węglowodanowa, mnóstwo warzyw, w tym oczywiście dużo zieleniny i najcudowniejsza roślina w naszej galaktyce, najpyszniejszy z pysznych owoców, cud natury – awokado, awokadko, awokaduniunio.

Voilà.